ႏွလံုးသားက နာက်င္မႈ ့ေတြနဲ ့ကြဲေၾကမႈ ့ေတြ မ်ားလာျပန္ေတာ့လည္း ေနာက္ေနာင္မ်ားမွာ ကြဲမဲ ့အသည္းေတြမ်ား ထပ္ရွိေနမလားလုိ ့ေတာင္ ေတြးေနမိတယ္. ...
အရမ္းခ်စ္ရင္ အရမ္းနာက်င္ရတယ္..
အရမ္းငိုေၾကြးရတယ္..
တခ်ိဳ ့က အခ်စ္ဆုိတာ မီးတဲ့...
ဒါေပမဲ ့လူေတြက အခ်စ္ကုိ ခံုမင္တယ္.
ခ်ိဳျမိန္တဲ ့အသီးတလံုးကုိ လူတုိင္း လုိခ်င္ တက္မက္သလုိ တက္မက္ၾကတယ္.
ဒီအထဲ က်ေနာ္လည္း တေယာက္ အပါဝင္....
လူရယ္လုိ ့ျဖစ္လာျပန္ေတာ့ . ေရွာင္လြဲလုိ ့မရတဲ့ အရာေတြက ေမြးကလည္းက ပါလာျပန္တယ္.
ငိုေၾကြးဖုိ ့၊ ခံစားတတ္ဖုိ ့၊ သနားတတ္ဖုိ ့ဒါေတြက ေမြးကတည္းက သဘာဝအတုိင္း လူတိုင္းလူတုိင္းမွာ
ျဖစ္ေပၚလာရမဲ ့အရာေတြက ပါလာျပန္ေတာ့ ဒါေတြကုိ ေရွာင္လႊဲလို ့ဘယ္ရပါ့မလဲ...
ငါဟာ ငါမဟုတ္တဲ့အထိ ငါကြဲေၾကေနလည္း . ေက်နပ္စြာနဲ ့ငါ ေၾကကြဲေနဆဲ..
ေမာင္
Friday 14 February 2014
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment
Love is the medicine