ခ်စ္ရဲ ့မ်က္လံုးေလးေတြနဲ ့ဆံုတဲ့အခုိက္ ေမာင့္ရင္ထဲမွာ ရထားတစင္း ခုတ္ေမာင္းသလို ျမန္ေနတဲ ့ရင္ခုန္သံေတြကုိ ေသမွပဲ ရပ္ခ်င္တယ္...ဒီရင္ခုန္သံရပ္တဲ ့ေန ့ကုိလည္း ဘဝမွာ မရွိတဲ ့တေန ့အျဖစ္ကုိ သတ္မွတ္ခ်င္တယ္... ကုန္လြန္ခဲ့တဲ ့ရက္ေတြကုိ ျဖတ္သန္းရတာ နာက်င္ေနေပမဲ့လည္း တကယ္ခ်စ္ေတာ့ မမႈ ့ပါဘူးကြယ္.. ပုိခ်စ္လာတာက လြဲရင္ ဘယ္အရာကမွ တုန္ ့ျပန္မလာနုိင္ပါဘူး...
ေမာင္
Thursday 28 June 2012
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
0 comments:
Post a Comment
Love is the medicine